شخصي كه براي خود ارزش قائل است و در رويارويي با مشكلات احساس مسئوليت مي كند و نمي گويد كه اين موضوع زندگي و آينده مرا خراب و تباه كرده است.
بلكه او به خود مي گويد اگر من اين كار را نمي كردم اين مشكل بوجود نمي آمد يعني اين مسئوليت را مي پذيرد و از احساسات و هيجانات خود آگاه مي شود.

پذيرفتن مسئوليت يك قدم حياتي:
كسي كه با احساس «ارزش نداشتن» بزرگ شده باشد . در واقع به نوعي زندگي عادت كرده است كه تغيير آن برايش سخت و دلهره آور است. او. به نوعي رفتار غلط فقط عادت كرده است اما براي كنار گذاشتن و تغيير اين عادت شهامت لازم را در خود نمي بيند.
بسياري از ما مي دانيم كه روش زندگي مان درست نيست. مي دانيم كه بايد تغييري در اوضاع ايجاد كنيم تا احساس بهتري از زندگي داشته باشيم اما به رغم اين آگاهي شهامت ايجاد اين تغيير را نداريم. مانع  اصلي در اينجا «ترس» است. ترس از گام برداشتن در يك مسير ناشناخته. ترس از نگاه مردم. ترس از نداشتن و نتوانستن. ترس از شكست مبالغه كردن يا دست كم شمردن. به سرزنش هاي ديگران و بسياري از موارد ديگر.